Της Κατερίνας Γραμματικού - Αναδημοσίευση με την άδειά της από το προσωπικό της site το psifiakomelani.gr .
*Όλες οι φωτογραφίες είναι της Κατερίνας Γραμματικού.
Στο μικρό μόλο, στον κολπίσκο που απολήγει το υγρό στοιχείο, η θάλασσα αντιστέκεται σε όσα δεν της ανήκουν, όσα την πολιορκούν και την απειλούν. Σε αυτό το σημείο, παράκτια στο λιμάνι του Ναυπλίου, βρίσκεις κάθε λογής ευφυές σχήμα και σχέδιο, σε πλαστικό κυρίως και γυαλί, τα μικρά διαβολάκια της ξηράς. Δημιουργήματα του ανθρώπου κείτονται νεκρά, έχοντας απολέσει πια την χρηστική τους σημασία (να ήταν μόνο αυτά).
-Το κύμα σκουπίζει την αμμουδιά, σε μια μηχανική κίνηση να διατηρεί καθαρό το οικοσύστημα, βγάζοντας «έξω από το σπίτι» τη βρώμα, κάθε λογής σκουπίδι, όλα εκείνα τα ευτελή δείγματα πολιτισμού, όπως θα έκανε κάθε καλή νοικοκυρά, αλλά αυτά εκεί, παραμένουν στον αυλόγυρό της, την κοιτάζουν και την φθονούν καθώς τα διώχνει. Σιγουρεύονται το ένα με το άλλο πως ένα φρέσκο, πιο δυνατό αεράκι φέρει μετά την πρώτη φουσκοθαλασσιά και μ’ ένα τσάφ, θα επιπλέουν μέχρι να χωθούν στο υγρό βασίλειο, εξοντώνοντάς τον.
Για την όμορφη μικρή μας πόλη δε, όπως διακρίνεται στο βάθος πεδίου (ναι, μπήκε σκόπιμα στο κάδρο), τίποτα δεν δείχνει να την ανησυχεί · λίγο παρακάτω ο κόσμος θα αστειευτεί και θα γελάσει. Θέλει να περάσει καλά ως επισκέπτης και οι επιχειρηματίες είναι βέβαιοι για την σταθερότητα του σύμπαντος. Η αειφορία, ως έννοια, δεν αγγίζει το κεφάλαιο;
-Οι αποστάσεις μίκρυναν και τα αγαθά δεν έχουν πατρίδα. Ξεχνά κανείς πως τα πρώτα μεγάλα ταξίδια δεν έγιναν με θαλαμηγούς και κρουαζιερόπλοια αλλά με σχεδίες, κωπηλατικές λέμβους και τριήρεις, φρεγάτες και καραβέλες, μικρά ιστιοφόρα · από κάτι τέτοιους μικρούς κολπίσκους βγήκαν στις ανοικτές θάλασσες. Το νερό επικοινωνεί τον κόσμο. Όλες οι θάλασσες είναι μια.
Το λιμανάκι αλλάζει μέρα με τη μέρα και τα καράβια αδειάζουν ελεύθερα εμπορεύματα και ταξιδιώτες σε ρηχά νερά με τους βιότοπους να ασθμαίνουν. Πόσο «βάρος» μπορεί να σηκώσει ένας τόπος; Οι ανάγκες υπαγορεύουν τις επιθυμίες, θα μου πεις. Ναι, αλλά πόση ελευθερία θα χαθεί αν η θάλασσα φτάσει να χρησιμοποιείται μόνο για πίστα μεταγωγών* ενώ το υποθαλάσσιο σύστημα από κάτω νεκρώνει;
Η άνωση είναι η αντοχή των υλικών της για το μεγάλο υγρό κανάλι της επιβίωσης.
Η σκέψη μας είναι τόσο σύντομη, η ελευθερία μας τόσο υποταγμένη, ο λόγος μας τόσο ταυτολογικός, ώστε πρέπει να λογαριάσουμε πως κατά βάθος τούτο το σκοτάδι κάτωθέ μας είναι σα μια θάλασσα που θέλουμε να την πίνουμε.
Μισέλ Φουκώ
*Στην περιοχή της Μούρθια της Ισπανίας οι ψαράδες κάνουν βόλτα τους τουρίστες αφού δεν υπάρχουν ψάρια να ψαρέψουν.
Komentarze