Μια υποθετική (αλλά όχι εντελώς) επιστολή από σένα κι εμένα που ζούμε και δουλεύουμε σπίτι. Λίγο ακόμα χρόνο θέλουμε. Και θα προσαρμοστούμε. 🙂
(*Το παρόν κείμενο δεν είναι εντελώς προϊόν φαντασίας. Είναι κάτι που μπορεί να έχουμε ήδη σκεφτεί, πει ή γράψει αυτές τις μέρες. Υπογράφεται από πολλούς. Οποιαδήποτε ταύτιση με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική.)
Αγαπημένε μου μάνατζερ,
Το πρωί σηκώθηκα πιο νωρίς απ’ ό,τι συνήθως. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα και πολύ καλά. Στις 7:00 η κόρη μου φώναζε στον ύπνο της «θέλω να πάω στο πάρτι, γιατί δε μ’ αφήνετε να πάω στο πάρτι». Είναι τριών. Τριών. Ποιο πάρτι; Στις 08:00 ο Ορέστης ήρθε στο κρεβάτι μας. 3 δέκατα του δευτερολέπτου αφού έχει έρθει: «Μπαμπά να δω κάτι στο κινητό σου;»/ και 3 δέκατα του δευτερολέπτου αφού του έχουμε πει ναι: «Μπαμπά, μπορώ να δω αθλητικά;»/ είναι πέντε. Και οι μπάλες τον υπνωτίζουν.
Δουλεύω από το σπίτι τις τελευταίες μέρες. Νόμιζα ότι θα ήταν εύκολο. Δεν είναι τόσο. Νόμιζα ότι επειδή δεν θα χρειάζεται να πάρω αυτοκίνητο/ λεωφορείο/ μετρό θα γλιτώνω χρόνο. Τον χρόνο αυτό τον αφιερώνω στο να επαναφέρω το σπίτι σε μια κατάσταση κατάλληλη για δουλειά. Στις επιφάνειες βλέπω δυνητικές φωλίτσες ενός αόρατου στρογγυλού εισβολέα. Και τις απολυμαίνω. Δεν είναι αυτό το σπίτι μου. Το σπίτι μου είχε αγκαλιές και καλεσμένους και χτυπούσε το κουδούνι και έρχονταν αγαπημένα άτομα. Αυτό δεν είναι το σπίτι μου.
Νόμιζα ότι η τηλε-εργασία θα ήταν εύκολη. Δεν είναι. Έκανα να κατεβάσω το Teams περίπου 2 ώρες. Είχαν μπλοκάρει τα πάντα. Δεν μπορούσα να το σετάρω. Το meeting με τους συναδέλφους μου το είχαμε βάλει στο Teams, μερικοί δεν είχαν βρει το link για την ομάδα. Κάποιος είχε στείλει αντίθετη πρόσκληση στο Skype και έτσι πολλοί έχασαν την προγραμματισμένη ώρα.
Αγαπημένε μου μάνατζερ, ανεβάζω τα αρχεία που πρέπει. Στέλνω τα μέιλ που πρέπει. Κάνω όλα αυτά που πρέπει. Αλλά πιο αργά απ’ ότι συνήθως. Πιο δύσκολα απ’ ότι συνήθως. Τα wifi πρέπει να στηρίξουν τις αυξημένες μας ανάγκες. Πέφτει το ίντερνετ. Όχι μια φορά. Πολλές. Παίρνω στον πάροχο, δεν πιάνω γραμμή. Υπάρχει μεγάλη αναμονή.
Μου έρχονται mail για το καθετί. Λαμβάνω 10 mail το δεκάλεπτο. Το ότι δεν βλεπόμαστε όμως δεν σημαίνει ότι δεν δουλεύουμε και ότι πρέπει να τσεκάρουμε την παρουσία των άλλων μέσω mail. Αγαπημένε μου μάνατζερ, στο γραφείο κανείς μας δεν είχε αυτή την ροπή προς την επιβεβαίωση ότι “είμαι εδώ και δουλεύω”.
Αλλά γιατί ανέβασες αυτό το αστείο; «Σας έδωσα την άδεια να δουλεύετε από το σπίτι, και εσείς με δουλεύετε (ιμότζι που γελάει)». Αφού δουλεύουμε.
Στέλνουμε mail όλοι με ταχύτητα και ρυθμό ενός γρήγορου φοξ τροτ. Δεν ξέρω αν χρειάζεται. Αν μαζεύαμε απορίες και παρατηρήσεις και τα στέλναμε ανά μία ή δύο ώρες; Ή στο τέλος της μέρας. Δεν θα ήταν καλύτερα;
Κάποιοι δουλεύουν τώρα περισσότερο απ’ όσο στο γραφείο. Όσοι δούλευαν σε αεροπορικές, σε πρακτορεία, στον τομέα της ενημέρωσης, στα Μέσα, στον προγραμματισμό, στις τηλεπικοινωνίες, στη συντήρηση δικτύων… Με παίρνει η μάνα μου και δεν προλαβαίνω να της μιλήσω. Δεν έχει πλάκα. Συγγνώμη αν ανοίγει πού και πού η τηλεόρασή μου ή το fb μου. Δεν είναι για να λουφάρω. Είναι για να αποκτήσω μια πρόσβαση προς τον κόσμο. Αν δεν έχω και αυτή, δεν ξέρω τι διαφορά θα έχει το σπίτι από ένα κοινό κελί.
Αναρωτιέσαι πώς βρίσκω τον χρόνο να σου γράψω; Δεν τον βρίσκω. Το γράφω βράδυ στο κρεβάτι μου. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να κοιμηθώ αμέσως. Νόμιζες και νόμιζα ότι το σπίτι είναι (ήταν) η κρυψώνα μου, το καταφύγιό μου, η ξεκούρασή μου, ένα μέρος που επιστρέφω μετά από μια δύσκολη μέρα για να χαλαρώσω. Όχι τις τελευταίες μέρες. Τα όρια ανάμεσα στο έξω και στο μέσα θόλωσαν. Το μέσα είναι το παλιό μου έξω. Η κανονικότητα άργησε μια μέρα. Θέλω λίγο χρόνο. Θέλω λίγο ακόμα χρόνο. Το πρωί θα μαι πάλι εδώ. Θα δουλέψουμε παρέα. Θέλω παρέα. Τώρα καταλαβαίνω ότι τη θέλω. Ήθελα την ησυχία μου και τώρα θέλω παρέα. Αλλά να βρούμε τα πατήματά μας, να βρούμε τρόπο να δουλεύουμε πιο αποδοτικά. Όλα θα γίνουν. Θα προσαρμοστούμε. Μαζί όμως ε; Στην ίδια πλευρά είμαστε.
Υπογραφή
Γιάννης Δ., Τζούλια, Αλέξανδρος, Δημήτρης, Άννα, Θωμίνα, Γιάννης Ε., Θάνος, Λένα
Πηγή:blog.kariera.gr
Comments